มีปีศาจอาศัยอยู่ในห้องใต้หลังคาบ้านฉันและเธอมีกฎเหล็ก 3 ข้อ (ตอนที่ 1)

ทุกครั้งที่หลับตา ฉันจะเห็นเขาหัวเราะเยาะ พูดว่าฉันจะไม่มีวันประสบความสำเร็จได้ด้วยตัวเอง ว่าฉันจะต้องอดอยากเป็นยาจกข้างถนนและหวนกลับมาขอให้คืนดีกับเขา ว่าฉันทำอะไรไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเขา และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะไม่มีวันไปจากเขาได้แน่ เพราะฉันต้องการผู้นำและคนที่จะปรับพฤติกรรมให้ฉันได้เหมือนอย่างหมาข้างถนนตัวหนึ่ง

เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก เขาเคยเป็นคนอ่อนโยนก่อนที่เราจะเริ่มหาเงินได้มากกว่าฉัน นั่นเป็นตอนที่เขาเริ่มเหยียดหยามและดูถูกฉันต่างๆ นานา เริ่มบอกให้ฉันรู้จักที่ต่ำที่สูง และบังคับให้ฉันลาออกจากงานมาดูแลเขาและดูแลบ้าน 

ฉันแอบทำงานเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเก็บเงินเตรียมหนี ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีพ่อแม่คอยช่วยแต่ฉันไม่อยากพึ่งพวกเขาเพราะพ่อกับแม่เลี้ยงฉันมาให้เป็นคนมีอิสระและพึ่งพาตัวเองได้มาตลอด 

แต่ตอนเขาเฉดหัวฉันออกจากบ้านในคืนวันฝนตกหนัก ในมือมีทุกสิ่งอย่างของชีวิตฉันในช่วงเวลาสี่ปีที่ผ่านรวมอยู่ในกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ฉันตัดสินใจกลับไปหาพ่อกับแม่

แม่กับพ่อดีกับฉันเสมอ แต่เราไม่เชิงว่าสนิทกันมากนัก พวกเขาแสดงความรักในแบบที่ไม่เปิดเผยมากนัก แต่พวกเขาก็ยังกอดฉันแน่นอยู่นาน จากนั้นแม่ทำอาหารโปรดให้ฉันกิน และพอกินเสร็จ พ่อไปหยิบผ้าห่มมาจัดที่นอนให้ฉันนอนบนโซฟาห้องรับแขกขณะเขานั่งเฝ้าฉันทั้งคืนโดยมีปืนวางอยู่ข้างๆ

นั่นเป็นเหตุผลที่ตอนนี้ที่นักเขียนฟรีแลนซ์วัย 25 ปีอย่างฉันตกลงใจซื้อบ้านสวนเก่าหลังเล็กๆ 

ฉันฝันอยากได้อยู่คนเดียวในชนบทมานานแล้ว ที่ๆ สงบสุขแต่ไม่ห่างไกลผู้คนมากนัก ที่ฉันจะได้เลี้ยงไก่และทำงานเงียบๆ สามารถมองเห็นเพื่อนบ้านได้ไกลๆ และแค่ต้องขับรถสักห้านาทีเพื่อไปร้านขายของชำในเมือง

พ่อแม่ฉันช่วยเรื่องเงินดาวน์ พื้นบ้านส่งเสียงดังบ้างเป็นบางจุดและจะต้องหล่อลื่นประตูทุกบานในบ้าน แต่อย่างน้อยบ้านหลังนี้ก็แข็งแรงและมีเสน่ห์แบบโบราณซึ่งหาได้ยากในราคานี้ แถมเจ้าของบ้านยังแถมวัวให้อีกต่างหาก

ที่นี่ห่างจากบ้านหลังที่ฉันเคยอยู่กับสามีเก่าสามชั่วโมง ฉันรู้สึกปลอดภัยดี และฉันพร้อมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

***

พ่อกับแม่ใช้เวลาทั้งวันช่วยฉันขนย้ายและซ่อมแซมเล็กๆ น้อยๆ

"ไหนในโฆษณาบอกว่ามีไก่เป็นแถมให้ฟรี 50 ตัวไง แม่นับแล้วมีแค่ 42 ตัวเองนะ!" แม่พูด ฉันหัวเราะอย่างห้ามตัวเองไม่ได้

"เขาอาจจะหมายถึงว่ามีไก่ประมาณ 50 ตัวก็ได้มั้ง" พ่อตอบ

"แต่ 42 มันประมาณ 40 ตัวนะ ไม่ใช่ประมาณ 50 ตัว!" แม่โต้

"หรือไม่แม่ก็นับผิดแหละ ไก่มันหน้าตาเหมือนกันหมด" ฉันออกความเห็น

พอตกกลางคืน พ่อซื้ออาหารกลับมากินกันที่บ้าน พวกเรากินกันจากกล่องบนเฟอร์นิเจอร์เปื้อนฝุ่น

"พ่อกับแม่จะค้างคืนบ้านหนูมั้ย?" ฉันถามตอนเรากินข้าวด้วยกัน บ้านนี้มีห้องนอนใหญ่ ห้องนอนเล็กที่ฉันวางแผนจะใช้เป็นห้องทำงาน และห้องที่สามที่ต้องทำความสะอาดอีกเยอะกว่าจะใช้การได้

พ่อกับแม่มองหน้ากัน และฉันแทบจะเดาออกว่าพวกเขาคิดอะไร การนอนค้างที่นี่หมายถึงการนอนหลับที่ไม่สะดวกสบายเพราะทั้งคู่แพ้ฝุ่นเอามากๆ แต่นั่นจะทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยและใจเป็นสุข การไม่นอนค้างที่นี่หมายถึงพ่อกับแม่จะได้นอนพักผ่อนอย่างสบายกว่า และจะขับกลับมาหาฉันอีกทีในวันรุ่งขึ้น และบางทีมันอาจให้ความรู้สึกเป็นอิสระและเข้มแข็งกับฉันมากกว่า

"แม่ว่าพ่อกับแม่ไปค้างคืนในโรงแรมในเมืองดีกว่า" แม่ตอบในที่สุดและฉันพยักหน้า

ฉันพร้อมจะอยู่คนเดียวอยู่แล้ว

และฉันกำลังจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้..

***

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคืนนั้นฉันไปที่ห้องใต้หลังคาทำไมเพราะทั้งเหนื่อยและง่วงนอน

อาจจะเป็นเพราะฉันอยากจะเดินดูรอบๆ บ้านใหม่ของฉันละมั้งนะ

"โอ้ ออร์คัสของฉัน! ในที่สุด!!" เสียงแหลมสูงทำฉันตกใจตอนเปิดประตูเข้าไป ฉันควานหาอาวุธใกล้ตัวเพื่อปกป้องตัวเอง 

"หยุดเลยนะ" เธอกล่าว และท่อนไม้ในมือที่ฉันหยิบมาเมื่อครู่หล่นจากมือ

ฉันฉายไฟฉายไปทางเธอและได้เห็นหญิงสาวสวยสดแต่แปลกประหลาดเอามากๆ คนหนึ่ง

ผมสีแดงเข้มของเธอมีสไตล์เหมือนนักร้องสาวยุคช่วงปี 1920 เข้ากันกับชุดสีแดงสดเต็มไปด้วยงานปักประณีต ผิวสีน้ำตาลอ่อนของเธอเปล่งประกาย แต่มีเกล็ดสีดำปกคลุมบนไหล่ ใบหน้าของเธอสวยงามนักแต่ฉันมองเห็นปลายเขี้ยวแหลมโผล่ออกมาข้างมุมปากอวบอิ่มทั้งสองข้าง

ดวงตาของเธอแปลกประหลาดและน่าหลงใหล รูม่านตาเหมือนแมวและรอยกรีดแคบๆ สองเสน้นแทบจะจางหายไปกับม่านตาสีชมพูอ่อนพร้อมและขนตายาวหนา ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา แม้จะมีเขี้ยว ไหล่เปรอะเปื้อน และ (ให้ตายสิ..) ปีกมีเกล็ดที่ขาดวิ่นเหมือนปีกมังกร

ฉันต้องมองอยู่สักพักกว่าจะรู้ว่าเท้าเปล่าของเธอเหมือนกีบแพะ และเขาสัตว์ม้วนงอสองอันที่ซ่อนอย่างดีในทรงผมแสนงามของเธอ

ปลายนิ้วของเธอเป็นสีดำและเต็มไปด้วยเลือดแห้งกรัง

ฉันยืนมองเธออยู่พักใหญ่ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เธอไม่ได้เป็นอันตราย แค่น่าเกรงขาม

จากนั้นเธอยิ้มและพูดราวราชินี.. "เร็วเข้า เอาอาหารมาให้ที! วันนี้ฉันได้กินไก่ไปแค่ตัวเดียวเองนะ"

ราวกับต้องมนต์สะกด ฉันรีบไปที่เล้าไก่แล้วหาอาหารมาให้เธอกิน

พอกินเสร็จ เธอแนะนำตัว

"ชื่อฉันไม่สำคัญอะไร มันอันตรายเกินกว่าจะพูดออกมาดังๆ แต่เธอชื่อเมลินด้าใช่หรือเปล่า?" เธอถามและฉันพยักหน้า "เอาล่ะเพื่อนสาว บ้านเธอหลังนี้ราคาแสนถูกก็เพราะมันเป็นบ้านผีสิง แต่เธอโชคดีเพราะฉันเป็นนายสูงสุดของที่นี่ ดังนั้นพวกผีวิญญาณตนอื่นจะไม่รบกวนเธอตราบเท่าที่เธอทำตามกฎของฉัน อยู่ให้เป็นแล้วเธอจะเป็นสุข พร้อมจะฟังกฎของฉันหรือยัง อย่าเอาแต่พยักหน้านะยัยงั่ง"

"ค่ะ.. ค่ะ! ฉันพร้อมฟัง" ฉันรีบตอบ

"กฎข้อแรก เธอต้องเอาไก่สดให้ฉันกินทุกวันวันละสองตัว ฉันไม่สนว่าเธอจะไปเอาไก่มาจากไหน แต่ถ้าไม่เอามาให้ฉัน ฉันจะก่อเรื่องทำลายล้างสวนของเธอและกินไก่และสัตว์ทุกอย่างที่เธอมี และหลังจากนั้นฉันถึงจะกลับมาใจดีกับเธอใหม่ นั่นหมายถึงว่า สตู - ผีหัวลอยได้จะมาหลอกหลอนเธอในฝันด้วย"

"ค่ะ!" ฉันตอนแข็งขันตัวสั่นเทา

กฎข้อสอง ห้ามใครมานอนค้างที่นี่ ในบ้านนี้ มีเธอคนเดียวที่ได้ผลประโยชน์และได้รับความคุ้มครอง เธอจะมีแขกมาเยี่ยมก็ได้อยู่ แต่ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ในตอนดึก ฉันไม่จำเป็นต้องใจดีกับพวกเขา เพราะงั้นถ้าฉันจะเอาปากกาวาดรูปเจ้าโลกบนหน้าผากพวกเขาตอนหลับ หรือดึงเท้าและลิ้นพวกเขาเล่นเพื่อปลุกพวกเขาให้ตื่นก็ย่อมทำได้ และบางทีฉันอาจจะนั่งบนหน้าอกพวกเขาสักหน่อยเพื่อประสบการณ์ผีอำสนุกๆ ถ้าฉันอยากทำ แถมยังมีลินดา ผีขาขาดที่คอยหลอกแขกของเธอที่นี่ด้วย"

ฉันหัวเราะเบาๆ การได้รู้ว่ามีผีตนอื่นอยู่ในบ้านนี้ด้วยทำฉันกลัวหน่อยๆ แต่ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะไม่มารบกวนฉัน และนั่นก็โอเค เพราะฉันไม่คิดอยากมีใครมานอนค้างที่นี่อยู่แล้ว และถ้าต่อไปฉันมีแฟนหรือเพื่อนใหม่ ฉันก็แค่ไปหาพวกเขาที่บ้านพวกเขาก็ได้

ที่ผ่านมา เธอมีน้ำเสียงขี้เล่นและผ่อนคลาย แต่ตอนนี้สีหน้าเธอเคร่งขรึม มันดูน่าขนลุกจนเข่าฉันสั่น 

พอเธอเปิดปากพูดอีกครั้ง เสียงของเธอฟังดูเหมือนปีศาจตนอื่นที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

"กฎข้อสาม ฉันไม่เคยทำเสียงดังแม้แต่ตอนที่ฉันตระเวนไปทั่วบ้าน ผีตนอื่นที่นี่ก็เงียบเหมือนกัน นอกเหนือไปจากตอนพวกนั้นทำหม้อตกจากตู้ในครัวกลางดึก ดังนั้นถ้าเธอได้ยินเสียงฝีเท้า นั่นไม่ใช่พวกเรา ในกรณีนั้น สถานที่ปลอดภัยที่เดียวคือเตียงของเธอ ให้เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วรอจนกว่าฉันจะบอกเธอว่าให้ออกมาได้" รูม่านตาของเธอหดตัว “ฉันอาจจะเป็นปีศาจแสนสวย เก่าแก่และน่ากลัว แต่ในโลกนี้ยังมีบางอย่างที่อันตรายกว่าฉันมากนัก”

**** โปรดติดตามตอนต่อไป​ ****

Credit: https://www.reddit.com/r/PPoisoningTales