มีปีศาจอาศัยอยู่ในห้องใต้หลังคาบ้านฉันและเธอมีกฎเหล็ก 3 ข้อ (ตอนที่ 3)

มาเกิดเรื่องปวดหัวก็ตอนลูกพี่ลูกน้องฉันที่ชื่ออลิสาแอบมาเยี่ยมโดยไม่บอกให้รู้ล่วงหน้า

แพนโดร่ารู้ว่าฉันชอบชีวิตแบบอยู่ตัวคนเดียวและมีแขกเพียงคนเดียวมาตลอดนั่นก็คือคุณซี คนที่รู้ดีว่าไม่ควรเข้าใกล้ตัวบ้าน และพ่อแม่ของฉันที่ไม่มีทางจะโผล่มาโดยไม่บอกให้ฉันรู้ล่วงหน้าก่อน

อลิสาและฉันไม่ได้สนิทกันมากนัก เพราะถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่เธออายุมากกว่าฉันอยู่หลายปี ฉันเลยมองเขาเหมือนป้าของฉันเสียมากกว่า อลิสาเป็นคนประเภทที่มักจะรับบทดูแลญาติอายุมาก หรือไม่ก็ทำอาหารให้เรากินตอนเป็นหวัด ประเภทที่มักจะใจดีและดูแลคนอื่นเสมอ

น่าสงสารที่คราวนี้ความใจดีของอลิสาจะทำเธอเจ็บตัว

ฉันเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ว่าบ้านของฉันมีรั้ว แต่มันเป็นรั้วเตี้ยๆ เพื่อกันไก่ที่เลี้ยงไว้หลุดออกไปข้างนอกเสียมากกว่า พูดง่ายๆ คือ ถ้าเป็นคนล่ะก็.. เดินข้ามรั้วเข้ามาได้ไม่ยากเลย

เช้าวันนั้นฉันยังไม่ตื่น และอลิสาเดินข้ามรั้วเข้ามา

"แย่แล้ว!" เสียงผีคุณยายกระซิบข้างหู "เอาผ้าห่มคลุมหัวเร็วเข้าคุณ ใครบางคนหรือบางอย่างแอบเข้ามาในบ้าน"

ฉันทำตาม แต่ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เหมือนที่ควรจะเป็น

พอเสียงประตูเปิดดังขึ้น ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงสองเสียงตะโกนแข่งกัน

"อีนังนี่ ใครอนุญาตให้แกเข้ามาไม่ทราบ!" แพนโดร่าแผดเสียงดังสนั่น

โอ้ย! อะไรกันเนี่ย!" อีกเสียงพูดขึ้น

ฉันจำเสียงอลิสาได้แต่ก็ไม่กล้าลุกจากเตียงเพราะไม่อยากแหกกฎ เลยหันไปขอให้ผีคุณยายไปอธิบายให้แพนโดร่าฟังและขอให้เธอหยุดทำร้ายลูกพี่ลูกน้องฉัน

"เมลินดา เธออยู่ที่นี่หรือเปล่า? ฉันอลิสานะ นี่มันเกิดบ้าอะไรกันขึ้นเนี่ย" อลิสาร้องไห้หน่อยๆ อยู่ห่างออกไปสองห้อง "ฉันแค่เอาอาหารมาให้เพราะได้ยินจากแม่เธอว่าเธอเป็นไมเกรน"

ฉันสงสารอลิสาจับใจ

ฉันรีบวิ่งออกไปหาและเห็นอลิสานั่งพับเพียบอยู่บนพื้นมีเลือดไหนเป็นทางจากหน้าผากยาวลงมาข้างแก้ม ในมือถือกล่องอาหารในมืออย่างปกป้อง

ตาข้างหนึ่งของเธอเขียวช้ำและบวมเป่ง มีกระทะหนาหนักทำจากเหล็กแท้หล่นอยู่ข้างๆ ส่วนแพนโดร่ายืนเท้าสะเอวโกรธๆ อยู่ที่อีกด้านหนึ่งของห้อง

"มันมองฉันไม่เห็นและไม่ได้ยินฉันหรอก" แพนโดร่าพูดอย่างน่ากลัว "บอกมันด้วยนะว่าถ้าจะมาเยี่ยมก็หัดโทรมาบอกล่วงหน้าเหมือนคนอื่นเขา ไม่งั้นก็ยืนรอที่รั้ว คราวหน้าโผล่มาไม่บอกไม่กล่าวฉันเอาตายแน่!!"

จากนั้นเธอหายวับไป ใจหนึ่งฉันอยากจะตะโกนใส่หน้าแพนโดร่า แต่ก็นั่นแหละ ที่จริงเธอก็ไม่ผิดที่จะโจมตีผู้บุกรุกเพื่อปกป้องฉัน แต่อย่างน้อยเธอก็น่าจะขอโทษกันหน่อยที่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์

อีกอย่าง ฉันจะอธิบายให้อลิสาฟังยังไงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันเดินไปช่วยพยุงอลิสาขึ้น บอกเธอว่าเธอต้องรีบไปโรงพยาบาลด่วนเลย ฉันกล่าวขอโทษขอโพยหลายครั้งก่อนรีบเดินไปใส่รองเท้าเพื่อขับรถพาเธอไปส่งโรงพยาบาล แต่เธอส่ายหน้าอย่างน่าสงสาร

"แม่ฉันรออยู่ในรถ ฉันเดินข้ามรั้วเข้ามาเพื่อจะให้เธอเปิดรั้วให้เราขับรถเข้ามาข้างในเพราะกริ่งประตูใช้การไม่ได้ เดี๋ยวให้แม่ฉันขับพาไปเองดีกว่า"

"ขอโทษจริงๆ นะคะอลิสา และขอบคุณมากที่ใจดีอุตส่าห์เอาของมาฝา่ก" ฉันพูดอย่างรู้สึกผิด

"ไม่.. ไม่เป็นไรจ้ะที่รัก" เธอพูดเบาๆ "ฉันว่าบ้านบางหลังก็แบบนี้แหละ มันไม่ชอบผู้คน ฉันดีใจที่เห็นว่าเธอปลอดภัยดี"

"ขอบคุณนะคะอลิสา ฉัน.. ฉันจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง" ฉันละล่ำละลัก

"ดูแลตัวเองให้ดี ฉันเห็นรถกระบะวิ่งไปมาแถวนี้" เธอพูด บีบมือฉันแล้วหันจะเดินกลับ "แล้วอาจจะเชิญพระมาพรมน้ำมนต์ที่นี่บ้างก็ดีนะ"

ฉันได้ยินเสียงแพนโดร่าร้องกรี๊ดๆ อย่างเกรี้ยวกราด "ถ้ามาให้เห็นอีกล่ะก็เจอดีแน่ อีนี่!" 

และถึงแม้อลิสาจะไม่ได้ยินเสียงและมองไม่เห็นแพนโดร่า แต่เธอสะดุ้งโหยงแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

***

เรามึนตึงใส่กันตอนฉันเอาไก่สดขึ้นไปให้เธอที่ห้องใต้หลังคาบ่ายวันนั้น แพนโดร่าไม่ชอบใจที่มีคนไม่ทำตามกฎ และฉันไม่พอใจที่เธอใจร้ายอย่างไม่มีเหตุผล

"หวัดดียัยงั่ง!" เธอทักทาย "คราวหน้าเอาไก่วางไว้บนโต๊ะแหละ ฉันไปเอาเองได้ ฉันจะไม่อยากพูดกับเธอไปสักพัก"

นั่นทำเอาฉันน้ำตาคลอแต่ไม่ได้โต้ตอบอะไร ถ้ามีคนเข้ามาในบ้านแล้วหมาบ้านคุณไปกัดเขาเข้า มันก็เป็นความผิดของคุณนั่นแหละนะ ฉันเองที่โง่หลงคิดไปว่ามีปีศาจเป็นเพื่อน

***

"ไม่เป็นไรนะคุณ อีกไม่นานนายหญิงก็กลับมาใจดีเหมือนเดิม" ผีคุณยายพยายามปลอบใจฉัน มันเป็นครั้งแรกที่ผีในบ้านมาคุยกับฉันเองโดยไม่ได้รับคำสั่งมาจากแพนโดร่า

"ชู่ววว อย่าพูดดังไป นายหญิงได้ยินทุกอย่างที่เราคิดนะ" เสียงผีขี้เล่นพูดอย่างร้อนรน

"ไม่เป็นไรหรอกน่า นายหญิงไม่อยู่บ้าน" ผีคุณยายพูด 

ห้าคืนหลังจากที่เราทะเลาะกัน ฉันฝันร้ายเหงื่อท่วมตัวไปหมด เหมือนกันกับฝันร้ายทุกครั้ง ฉันถูกอดีตคู่หมั้นสะกดรอยตามและทำร้ายร่างกาย จากนั้นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่ฉันไม่รู้จัก

แล้วอยู่ๆ ฉันก็ตื่นรู้สึกได้ถึงมือนุ่มแตะหัวเบาๆ "เพื่อนสาว เลิกฝันร้ายได้แล้ว" แพนโดร่าพูดเรียบๆ มือยังลูบหัวฉันเหมือนพี่สาว จากนั้นลุกจากเตียงฉัน

เธอช่างอ่อนโยนนัก ฉันมองตามเธออย่างขอบคุณแต่สังเกตว่ามือเธอมีกลิ่นเหมือนเลือดและเนื้อเน่า

********** โปรดติดตามตอนต่อไป ***************

----------------------------------------------------------------

Credit: https://www.reddit.com/r/PPoisoningTales