เลย์ออฟ

 

พวกเขาจ้าง "เก๋" พี่เลี้ยงเด็กมาดูแลลูกเล็กสองคนของเรา เพราะทั้งอ้อนและเอกสามีต่างต้องออกไปทำงานหาเลี้ยงครอบครัว

เพื่อความปลอดภัย อ้อนแอบติดกล้องวงจรปิดในบ้านตามจุดต่างๆ เอาไว้ด้วย

วันหนึ่ง ช่วงพักทางอาหารกลางวัน อ้อนเปิดกล้องวงจรปิดดูลูกๆ ที่บ้านและเห็นว่าลูกทั้งสองคนนั่งเล่นของเล่นกันอยู่ลำพังบนพื้นในห้องรับแขก

'อ้าว นี่เก๋เค้าหายไปไหนเนี่ย?' อ้อนคิดก่อนสลับไปดูกล้องตัวอื่นๆ ในบ้านจนกระทั่งมาเจอภาพพี่เลี้ยงในห้องนอนของเธอกับสามี เธอสวมชุดคลุมอาบน้ำ ผมเปียกปรกหน้า กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ

อ้อนใจเต้นแรง ขมวดคิ้วมุ่น พยายามทำความเข้าใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ตอนนั้นเอง มีร่างของใครอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เธอยกมือปิดปาก

นั่นเอก สามีของเธอ..

อ้อนปิดแอปด้วยมือสั่นเทาก่อนวิ่งไปที่ออฟฟิศของหัวหน้า บอกเขาว่าเธอรู้สึกไม่สบายและขอลางานครึ่งวันเพื่อไปหาหมอ 

พอหัวหน้าอนุญาต เธอรีบบึ่งรถกลับบ้าน ใจสั่นระรัวขณะสมองคิดไปต่างๆ นาๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? แทนที่เอกจะอยู่ที่ทำงานในเวลานี้ ทำไมเขาถึงอยู่ที่บ้าน? แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นเข้าไปอาบน้ำในห้องนอนของเธอ?

ถ้าจะจับทั้งไอ้ตัวผู้ตัวเมียแอบสมสู่กันให้ได้คาหนังคาเขา เธอรู้ว่าต้องอดทนรอและเก็บหลักฐานมัดตัวให้ดิ้นไม่หลุดเสียก่อน อ้อนเลือกจอดรถหลบมุมตึกห่างจากตัวบ้านพอประมาณ แต่ก็ใกล้พอที่จะแอบดูความเป็นไปที่เกิดขึ้นในตัวบ้าน

อ้อนนั่งเฝ้าบ้านอยู่อย่างนั้นจนเย็น ไม่เหนื่อย ไม่หิวข้าว ความเจ็บใจมีมากกว่าความรู้สึกอื่นใดทั้งหมด เวลาตลอดช่วงบ่ายและเย็นผ่านไปตามปกติ ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ที่บ่งบอกถึงการนอกใจชัดเจน เธอถอนใจก่อนตัดสินใจขับรถกลับบ้าน

คืนนั้น เธอพยายามสุดความสามารถที่จะทำตัวตามปกติ ถ้าเอกยังทำตัวตามปกติอย่างกับว่าเพิ่งเลิกงานกลับมาถึงบ้านได้ เธอเองก็ต้องเล่นละครให้สมบทบาทได้เช่นกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น เอกออกไปทำงานตามปกติ อ้อนอยู่รั้งท้าย สั่งงานยัยพี่เลี้ยงเด็กตัวแสบ ก่อนขับรถออกจากบ้านมา

เธอคอยตรวจดูกล้องวงจรปิดตลอดทั้งวัน วันนี้ยัยพี่เลี้ยงมหาภัยไม่ได้ขึ้นไปใช้ห้องน้ำในห้องนอนของเธอเหมือนเมื่อวาน เท่าที่ดู หล่อนแค่นั่งๆ นอนๆ คอยดูเด็กๆ ที่ห้องรับแขก แต่เอกสามีของเธอกลับมาบ้านก่อนเวลาเลิกงานอีกครั้ง นี่พวกเขาแอบคบหากันจริงๆ สินะ..

วันนี้อ้อนตัดสินใจจะเผชิญหน้ากับเอกและพี่เลี้ยงเด็กเสียที พอได้เวลาบ่ายโมง เธอขับรถกลับบ้านพร้อมความหนักอึ้งในใจ อย่างไรเสีย วันนี้จะต้องคั้นความจริงออกจากสองคนนั่นให้ได้

พอกลับถึงบ้าน อ้อนเดินผ่านพี่เลี้ยงสาวแล้วเลยขึ้นชั้นบนโดยไม่เสียเวลากล่าวทักทาย พอขึ้นมาถึงก็เห็นเอกเปิดประตูห้องนอนเดินออกมาแล้ว เขามองเธอด้วยสายตาแปลกใจปนสะดุ้งเล็กน้อย "อ้อน.. ทำไมวันนี้กลับเร็วจัง?" เขาถาม

เธอขมวดคิ้ว "ฉันน่าจะถามคุณมากกว่านะ นี่บ่ายโมงครึ่งเอง ทำไมถึงกลับมาบ้านเร็วนัก?" 

"อะ.. อ๋อ ผมลืมเอกสารไว้ที่บ้านน่ะ เลยกลับมาเอา" เอกพูดเร็วเกินธรรมดา

"เหรอ?" อ้อนพยักหน้าก่อนหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพาย กดเปิดคลิปภาพพี่เลี้ยงเด็กเดินออกมาจากห้องน้ำ "งั้นนี่อะไร?"

เอกขมวดคิ้วก่อนก้มดูภาพวิดีโอ เธอเห็นเลือดฝาดบนใบหน้าเขาหายวับฉับพลัน "อ้อน ฟังพี่ก่อน"

อ้อนกอดอกทำเป็นไม่แคร์หากแต่ใจเต้นแรงแทบหลุดออกมาจากอก "ก็ฟังอยู่" 

"พี่.." เอกลากเสียงแล้วก้มหน้า "พี่ถูกไล่ออก" เขาพูด

อ้อนเลิกคิ้ว "ฮะ.."

"พี่ถูกไล่ออกเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เศรษฐกิจบริษัทย่ำแย่เค้าเลยให้พี่ออก" เอกพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "พี่ไม่อยากให้อ้อนคิดมาก เลยแกล้งทำเป็นออกไปทำงานทุกวัน แต่ที่จริงแอบกลับมาเสิร์ชหางานที่บ้านทุกวัน"

อ้อนพูดอะไรไม่ออก ยอมรับว่าไม่ได้เตรียมตัวรับคำตอบนี้ "แล้ว.. แล้วที่พี่เลี้ยงเด็กขึ้นมาอาบน้ำห้องเราล่ะ?" ฉันถามงงๆ

เอกถอนใจพลางยิ้มอ่อน "นั่นมันเรื่องเข้าใจผิดกัน.." เขาขยับเข้ามาใกล้ "เมื่อวานลูกเราทำนมหกใส่เก๋ชุดใหญ่เลย เปียกโชกไปหมด พี่เลยบอกให้เก๋มันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเรา"

เธอขมวดคิ้ว "แต่ห้องน้ำข้างล่างก็มี ทำไมต้องไปใช้ห้องน้ำห้องเราด้วยล่ะ?"

เมื่อวานตอนเช้า ส้วมห้องน้ำข้างล่างเต็ม มันไม่สะดวก พี่เลยบอกให้เด็กมันไปใช้ห้องน้ำข้างบน สงสารเด็กมัน" เอกพูดเรื่อยๆ พลางยิ้มล้อเลียน ราวกับว่าเขารู้ทันว่าเธอจินตนาการเรื่องนี้ไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว ก่อนเลิกคิ้ว "นี่อ้อนคิดว่าพี่นอนกับไอ้เก๋มันเหรอ?" เขาถามพลางมองตาเธอนิ่งนาน

คำถามนั้นตรงจุดเสียจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียไร้สมองที่คิดอะไรไร้สาระไปทั่วเพียงเพราะหึงหวงผัวตัวเอง "เอ่อ.."

เอกขยับเข้าใกล้ก่อนใช้มือลูบหัวเธอเบาๆ "อ้อน เราแต่งงานกันมานานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าพี่เป็นคนยังไง?" 

เธอมองตาเขานิ่งนาน ความหนักอึ้งเมื่อครู่เหมือนถูกยกออกจากอกจนหมดสิ้น "แล้วคุณล่ะ ถูกให้ออกจากงานก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ฉันไม่ชอบเลยนะที่ปิดไว้เป็นความลับแบบนี้น่ะ" อ้อนพูดงอนๆ

เอกกอดเธอไว้ในอ้อมแขน "พี่ขอโทษนะ แค่ไม่อยากให้อ้อนเครียดน่ะ" เขาพูดเสียงอ่อน

--

คืนนั้น อ้อนนอนหลับสบายที่สุดในรอบสองสามวันที่ผ่านมา

-- 

วันรุ่งขึ้น ตอนเธอขับรถไปทำงาน พี่รุ่ง เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานของเอกโทรมาหา

"พี่รุ่ง สวัสดีค่ะพี่" อ้อนพูดพร้อมรอยยิ้ม เธอกับพี่รุ่งรู้จักกันดีและคบเป็นพี่เป็นน้องกันมาหลายปี เราค่อนข้างสนิทกันก็จริง แต่เพราะต่างคนต่างก็วุ่นๆ เรื่องงาน นานๆ ถึงจะได้โทรคุยกันที

"อ้อน เอกอยู่มั้ย?" เสียงพี่รุ่งดังมาตามสาย

อ้อนเลิกคิ้ว แปลก.. ไม่มีถามสารทุกข์สุกดิบกันเลยแฮะ "เอกอยู่บ้านค่ะพี่ คอยหางานอยู่บ้านนั่นแหละ"

"หืม.. หมายความว่าไงอ้อน" เสียงพี่รุ่งถามงงๆ "เอกมันจะหางานอยู่ที่บ้านทำไม แล้วทำไมมันไม่มาเข้างานที่บริษัท?

"อ้าว ก็เอกบอกอ้อนว่าเขาถูกบริษัทเลย์ออฟเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไงพี่" ฉันพูด

"อ้อน.. ไม่มีใครที่บริษัทถูกเลย์ออฟนะ เอกมันบอกอ้อนว่าไงกันแน่ พี่โทรหามันเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด?" พี่รุ่งพูดเสียงเครียด

อ้อนตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าจอดเทียบทางเดินเท้า "เอ่อ.. อ้อนคงได้ยินผิดไปพี่ พอดีอ้อนขับรถอยู่ เดี๋ยวถึงที่ทำงานแล้วอ้อนโทรหา" 

จบคำ อ้อนวางสายแล้วกลับรถมุ่งกลับบ้าน เธอแวะร้านอุปกรณ์ก่อสร้างหน้าปากซอยซื้อกาวตราช้างกระป๋องใหญ่ขนาด 450 กรัมสองกระป๋องก่อนขับไปจอดรถหลบหลังมุมตึกอีกครั้งแล้วเดินเท้ากลับบ้านเงียบๆ พอเปิดประตูบ้านเข้าไป ทั้งบ้านเงียบสงัด ไร้วี่แววของเอก เก๋ และลูกทั้งสองคนของเธอ

อ้อนย่องขึ้นบันไดเงียบๆ เดินผ่านห้องลูกที่ประตูเปิดแง้มอยู่ ข้างใน ลูกทั้งสองคนของเธอนั่งเล่นด้วยกันอยู่บนพื้น มีขนมนมเนย ช็อกโกแลต กองกระจายเต็มพื้น เธอเดินต่อไปยังห้องนอนของเธอและเอก ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากด้านใน ประตูไม่ได้เปิดแงัมอยู่ เธอผลักมันเปิดเงียบๆ 

บนเตียง ร่างเปลือยเปล่าของเอกกับเก๋ พี่เลี้ยงเด็กตัวแสบ กกกอดกันพัลวัน เสื้อผ้าและชุดชั้นในกระจัดกระจายเต็มพื้น 

โดยไม่คิด อ้อนเปิดฝากาวทั้งสองกระป๋อง แล้วตรงเข้าหาไอ้อีตัวซวยแล้วราดกาวลงบนร่างเปลือยเหมือนเปรตบนเตียงของเธอจนหมดทั้งสองกระป๋อง

เอกกับเก๋โวยวายดิ้นพล่าน พยายามแยกตัวลุกจากเตียง ปากร้องลั่น ทั้งโวยวายทั้งก่นด่าไม่หยุด แต่เวลาห้านาทีมันเกินพอที่กาวชั้นดีจะยึดเกาะ "พื้นผิววัสดุ"

อ้อนปิดประตูแล้วเดินจากภาพศิลปะมนุษย์วิปริตพิลึกพิลั่นบนเตียง เธอเดินไปหาลูกทั้งสองแล้วพาพวกเขาออกจากบ้านเพื่อไปเยี่ยมตากับยายที่ต่างจังหวัด เด็กๆ ดีใจกันใหญ่

อ้อนปิดประตูหน้าแต่ไม่ได้ล็อก ก่อนพาลูกขึ้นรถ ก่อนออกเดินทางไกลไปเยี่ยมตากับยาย เธอหยิบมือถือแล้วกดเบอร์ 1169 

"ฮัลโหล แจ้งเหตุมี "งูพิษ" กับ "ตะกวด" เข้าบ้านพร้อมกันค่ะ ฉันกับลูกกลัวเลยออกมาข้างนอกกันก่อน บ้านเลขที่ **** ถนน** นะคะ บ้านไม่ได้ล็อก มาถึงแล้วเข้าไปได้เลย พวกมันอยู่กันที่ห้องนอนใหญ่ชั้นบน"

พูดจบ อ้อนวางสาย เข้าเกียร์แล้วออกรถ

-- จบ --

*ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียน