บันทึกลับ - ตอนที่ 1: มีอะไรบางอย่างอยู่นอกรถฉัน

ไฟล์เคสหมายเลข #008926-1

ข้อมูลต่อไปนี้คัดลอกมาจากบันทึก 911 ที่ไม่ได้รับการเผยแพร่สู่สาธารณะ

อังคารที่ 17 กรกฎาคม 2018 / เวลา 20:47 น.

*สายเข้า*

จนท. รับแจ้งเหตุ: 911 มีเหตุฉุกเฉินอะไรคะ?

ผู้แจ้ง: ผมต้องการความช่วยเหลือ มันอยู่ข้างนอกนี่เอง ช่วยผมด้วย!

จนท. รับแจ้งเหตุ: ใจเย็นก่อนนะคะ ฉันจะช่วยคุณเอง ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?

ผู้แจ้ง: โอ้พระเจ้า มันมองผมตรงๆ เลยตอนนี้ โอ้พระเจ้า!

จนท. รับแจ้งเหตุ: คุณคะ ได้โปรด ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ฉันอยากช่วยคุณแต่ส่งคนไปช่วยไม่ได้ถ้าไม่รู้สถานที่เกิดเหตุ

ผู้แจ้ง: โทษที ช่วยผมด้วย ผมอยู่ที่ถนน [ชื่อสถานที่ถกปกปิดเพื่อป้องกันการเผยแพร่สู่สาธารณะ] ผมไม่ได้รับบาดเจ็บ อย่างน้อยก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ ผมติดอยู่ในรถออกไปไหนไม่ได้ ผมแค่จอดรถดูว่าผู้หญิงข้างนอกนั่นโอเคหรือเปล่า โอ้พระเจ้า! นั่นมันตัวอะไรกัน? ทำไมมันมองผมแบบนั้น? ได้โปรดส่งคนมาช่วยผมด้วย! ได้โปรด!

จนท. รับแจ้งเหตุ: ตกลงคะ ฉันส่งเจ้าหน้าที่ออกไปแล้ว คุณรออยู่ในรถนะคะ คุณบอกว่าคุณหยุดรถเพื่อช่วยเหลือใครบางคน มีคนเจ็บที่นั่นหรือเปล่า? เราต้องส่งรถพยาบาลไปไหม?

ผู้แจ้ง: ไม่ เธอตายแล้ว ไอ้ตัวบ้านั่น.. มันฆ่าเธอ

จนท. รับแจ้งเหตุ: คุณคะ สิ่งที่คุณพูดถึงมันตัวอะไรกันแน่? เป็นสัตว์บางชนิดหรือเปล่า? เราควรส่งเจ้าหน้าที่ควบคุมสัตว์ป่าไปที่นั่นไหมคะ?

ผู้แจ้ง: ผม.. ผมเองก็บอกไม่ถูกว่ามันตัวอะไร เท่าที่รู้คือมันไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ประเภทที่เรารู้จัก และมันน่ากลัวเอามากๆ มันเดินวนรอบรถผมอยู่ตอนนี้ ให้ตายสิ.. ผมว่า.. ผมว่ามันพยายามหาทางจะเข้ามาในรถ ได้โปรดมาเร็วๆ เข้า!

จนท. รับแจ้งเหตุ: เจ้าหน้าที่กำลังไปที่นั่นแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่นาที ฉันจะถือสายรออยู่กับคุณจนกว่าพวกเขาจะไปถึงและคุณปลอดภัยดีแล้ว โอเคมั้ย? คุณช่วยบอกรายละเอียดของตัวอะไรบางอย่างข้างนอกนั่นให้ฉันฟังหน่อยได้มั้ยคะ?

*มีเสียงกระแทกดังโครมตามด้วยเสียงร้องด้วยความหวาดกลัว*

ผู้แจ้ง: ไม่ๆๆๆ โอ้ พระเจ้า มันพยายามจะพังรถเข้ามาผ่านหลังคา ตัวมันใหญ่มาก มันตัวบ้าอะไรกันวะ! ผม.. ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ต้องหนี.. มันจะฆ่าผม!

จนท. รับแจ้งเหตุ: คุณคะ เจ้าหน้าที่กำลังไปแล้ว ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม อย่าออกไปจากรถเด็ดขาด บอกฉันทีว่ามันรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง

ผู้แจ้ง: ตกลงๆ.. เอ่อ.. มันตัวใหญ่มาก น่าจะใหญ่พอๆ กับหมีเลย แต่รูปร่างเพรียวยาว ผิวมันเลื่อมและแขนยาวผิดธรรมชาติ มันมี.. ปากกว้างใหญ่น่ากลัวที่กินเนื้อที่แทบจะทั้งหมดของหน้ามัน ปากมันอ้าๆ หุบๆ เผยให้เห็นแถวฟันแหลมคมหลายแถว มันไม่มีตาแต่ผมรู้ว่ามันมองเห็นผม มันรู้.. มันรู้ว่าผมอยู่ที่นี่และมันไม่แฮปปี้ที่ผมมาขัดจังหวะตอนมันจัดการกับผู้หญิงน่าสงสารคนนั้น--

**ผู้แจ้งหยุดพูดกะทันหัน มีเสียงดังปังตามด้วยเสียงกระจกแตก มีเสียงคำรามและความปั่นป่วนตามด้วยความเงียบ*

จนท. รับแจ้งเหตุ: คุณคะ? ยังอยู่หรือเปล่า?

ผู้แจ้ง: *กระซิบเสียงสั่น* ยังอยู่ๆ มันกระแทกกระจกหน้าแตก.. ผม.. ผมมองไม่เห็นมัน.. แต่ผมรู้ว่ามันอยู่ใกล้ๆ แถวนี้.. *เขาเริ่มครางอย่างหวาดกลัว*

จนท. รับแจ้งเหตุ: เจ้าหน้าที่อยู่ที่ถนนทางเข้าแล้ว อีกแค่สองสามนาทีนะคะ

ผู้แจ้ง: *กระซิบ* ผมไม่.. ผมไม่มีเวลาสองสามนาที...

*มีเสียงกลั้วคอต่ำๆ เหมือนมีน้ำเต็มคอดังขึ้นขณะผู้แจ้งร้องครางด้วยความเจ็บปวด*

จนท. รับแจ้งเหตุ: คุณคะ?

ผู้แจ้ง: *ร้องไห้* บอกให้เจ้าหน้าที่หนีไปซะ พวกเขาจะถูกฆ่าถ้ามาที่นี่

*เสียงเหมือนเสียงกลั้วคอดังขึ้นเรื่อยๆ*

ผู้แจ้ง: แค่.. บอกครอบครัวผมทีว่าผมรักพวกเขา --

*ผู้แจ้งร้องลั่น มีเสียงขยับตัวกลอกกลิ้งไปมา จากนั้นเสียงดิ้นรนที่ได้ยินหยุดลงกะทันหันและสายตัดไป*

*สองสามนาทีต่อมา เจ้าหน้าที่ไปถึงที่เกิดเหตุ*

เจ้าหน้าที่: เจ้าหน้าที่รับแจ้ง นี่เจ้าหน้าที่ [ปกปิดชื่อ] และ [ปกปิดชื่อ] พวกเราเห็นรถที่ผู้แจ้งบอกแต่ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลย ตัวรถบุบสลายไม่เหลือชิ้นดีเหมือนถูกลูกเหล็กยักษ์หล่นใส่

เจ้าหน้าที่รับแจ้ง: มีร่องรอยของผู้แจ้งหรือผู้หญิงที่เขาพูดถึงหรือเปล่า?

เจ้าหน้าที่ 1: ไม่มี ไม่มีร่องรอยอะไรเลย

เจ้าหน้าที่ 2: เราเดินดูรอบๆ กันก่อนดีกว่า จนท. รับแจ้งดูจะกลัวน่าดู เห็นเธอบอกว่าผู้แจ้งถูกทำร้ายโดยตัวอะไรสักอย่าง

เจ้าหน้าที่ 1: โอเค มันฟังดูแปลกหน่อยๆ นะจริงมั้ย ฉันไม่เห็นมีใครที่นี่เลย เดี๋ยว.. นั่น.. มันเลือดอยู่ตรงนั้น มันนำไปที่.. เดี๋ยว-- เฮ้ย! โอ้พระเจ้า!! หนีเร็ว! กลับไปที่รถ! กลับไปที่รถเดี๋ยวนี้เลย!!

*มีเสียงปืนหลายนัดขณะเจ้าหน้าที่เปิดฉากยิงใส่เป้าหมาย มีเสียงร้องลั่นต่อเนื่อง*

เจ้าหน้าที่รับแจ้ง: จนท. [ปกปิดชื่อ]? จนท. [ปกปิดชื่อ]? อยู่ที่นั่นหรือเปล่าตอบที? เกิดอะไรขึ้น?!

*เสียงเหมือนเสียงกลั้วคอด้วยน้ำเต็มปากดังผ่านวิทยุตามด้วยเสียงหายใจแรงเร็ว*

เจ้าหน้าที่ 2: จนท. [ปกปิดชื่อ] เสียชีวิตแล้ว ผมถูกจู่โจมเลือดออกมาก พวกเราไม่รู้ว่ามันตัวบ้าอะไรกัน

**เสียงเหมือนเสียงกลั้วคอด้วยน้ำเต็มปากดังขึ้นเรื่อยๆ*

เจ้าหน้าที่ 2: กระสุนปืนทำอะไรมันไม่ได้..

*เสียงกลั้วคอก่อกๆๆๆ ดังกระหึ่ม*

เจ้าหน้าที่ 2: พระเจ้า.. ช่วยพวกเราด้วย..

*มีเสียงดิ้นรนและเสียงร้องดังลั่นตามด้วยความเงียบ..*

******* โปรดติดตามตอนต่อไป ********

ตอนที่ 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 / 8

------------------------------------------------------------------------------

 ❤️❤️ Credit: Thank you Thedreadfiles, the author of the original story. You are awesome! :)