บันทึกลับ - ตอนที่ 3 : มันฆ่าเพื่อนผมหมดทุกคน

 

ไฟล์เคสหมายเลข #008926-4

[ข้อความต่อไปนี้ถูกคัดลอกมาจากรายงานการสอบปากคำของเจ้าหน้าที่ 'ยังบลัด' กับนาย 'โทมัส แบล็ก']

นายแบล็กถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลด้วยเฮลิคอปเตอร์หลังถูกพบโดยคู่รักสองคนที่กำลังเดินป่าในหุบเขา [ปกปิดข้อมูล] เมื่อมาถึง พบว่านายแบล็กมีกระดูกหักหลายชิ้น รวมถึงขาทั้งสองข้าง แขนซ้าย ซี่โครงส่วนใหญ่ และกระดูกสันหลังหักหลายชิ้นที่หลัง นอกจากนี้แพทย์ยังระบุด้วยว่าเขามีอาการบาดเจ็บภายในหลายแห่ง รวมถึงปอดถูกแทง และอื่นๆ ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดในขณะนั้น อาการบาดเจ็บดังกล่าวเกิดขึ้นจากการตกกระแทกพื้นหลังจากกระโดดลงจากหน้าผาซึ่งคาดว่าอยู่สูงอย่างน้อย 200 ฟุต นายแบล็กไม่มีร่มชูชีพ เขาอ้างว่าไม่ได้พยายามฆ่าตัวตายแต่พยายามหลบหนีอะไรบางอย่าง คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่เขาพยายามจะหลบหนีทำให้แพทย์แจ้งตำรวจ

[รายงานการสอบปากคำของจนท.ยังบลัดกับนายแบล็กมีดังต่อไปนี้]

จนท.ยังบลัด: คุณแบล็กครับ ถ้าเป็นไปได้ เล่าให้ผมฟังทีว่าเกิดอะไรขึ้น หมอบอกว่าสมองคุณอาจได้รับการกระทบกระเทือนเพราะคุณตกจากที่สูง แต่ผลตรวจออกมาปกติ เพราะงั้นบอกผมทีว่าเกิดอะไรขึ้นบนเขานั่น

[จนท.ยังบลัดอธิบายลักษณะการพูดของนายแบล็กว่ามีเสียงแหบพร่าและมีเสียงวี๊ดเมื่อหายใจ]

โทมัส: ผมกับเพื่อน พวกเราออกไปล่าหมีด้วยกัน เรามีกันอยู่ห้าคน แรนดี้ เดวิด แฟรงค์ พอล และผม พวกเราล่าหมีกันบ่อย เพราะงั้นพวกเราไม่ใช่มือใหม่ มีประสบการณ์กันพอตัว เรารู้จักหุบเขานั่นกันดี ไอ้ตัวที่ทำร้ายพวกเรา มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตจากโลกนี้

[นายแบล็กหยุดและไอก่อนเล่าต่อ]

โทมัส: พวกเราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าตรู่ จัดเตรียมข้าวของจำเป็นทุกอย่างสำหรับการเดินป่าและตั้งแคมป์ขึ้นรถกระบะ ไปถึงที่ตั้งแคมป์กันต่อนเที่ยงพอดี พอตั้งแคมป์เสร็จก็พากันออกไปล่าหมี วันนั้นพวกเราโชคไม่ดีเลยจับอะไรไม่ได้เท่าไหร่ พอมืดก็พากันกลับมาที่แคมป์ พากันนั่งกินเบียร์คุยอะไรกันเรื่อยเปื่อยก่อนเข้านอน

[นายแบล็กเงียบไปมีน้ำตาคลอแต่พยายามกลั้นน้ำตา]

จนท.ยังบลัด: ไม่ต้องรีบครับ คุณเล่าต่อตอนพร้อมก็ได้ ผมแค่อยากรู้ว่าตัวอะไรกันแน่ที่ทำร้ายคุณ เราจะได้ส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ

โทมัส: ไม่! อย่าส่งใครไปทั้งนั้น บอกให้พวกเขาอยู่ให้ห่างจากภูเขาบ้านั่น ปิดทางเข้าทุกทาง สร้างรั้วหรืออะไรก็แล้วแต่ ทำทุกอย่างที่ต้องทำจะได้ไม่มีใครขึ้นไปที่นั่นอีก!

[นายแบล็กสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดต่อ]

โทมัส: เช้าวันต่อมาประมาณเจ็ดโมงครึ่ง พวกเราตื่นมากินกาแฟ ทำความสะอาดปืนยาวและเตรียมตัวออกล่าหมีกันอีกรอบ พวกเราได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนมีใครกำลังกลั้วคอซ้ำๆ ไม่มีใครในพวกเรารู้ว่ามันเสียงอะไรแต่ก็คิดเอาว่าคงเป็นเสียงนกกำลังผสมพันธุ์กัน ตอนนั้นผมลุกเดินห่างออกไปจากกลุ่มเพื่อหาที่ฉี่...

..ตอนกำลังยืนหันหลังให้เพื่อน ผมได้ยินเสียงพอลตะโกน "เฮ้ย!! นั่นมัน- -" ตามด้วยเสียงร้องลั่นของทุกคนตอนนั้น ผมรีบหันไปมองและ.. ให้ตายสิ..

[นายแบล็กเริ่มร้องไห้อยู่สักพักก่อนสงบสติอารมณ์ได้]

โทมัส: ตัว.. ตัวอะไรสักอย่างโผล่มา มันสูงกว่าหมี เดาว่าอย่างน้อย 10 ฟุต มันคว้าพอลด้วยมือที่ดูเหมือนกรงเล็บคมที่จิกเข้าเนื้อเขา มันยกเขาสูงจากพื้นแล้ว.. แล้วกระชากหัวเขาหลุด จากนั้นมัน.. มันดื่มเลือดจากตัวเขาเหมือนมันยกขวดโค้กขึ้นดวด ผมยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นไม่เชื่อสายตาตัวเอง

แรนดี้ตะโกนแล้วยิงมัน แรนดี้เป็นคนยิงแม่นแต่ภาพเพื่อนถูกกระชากหัวหลุดจากคอทำเขาแกว่ง เขายิงถูกหน้าอกมันแต่มันไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย เอาแต่ดื่มเลือดพอล ต่อมาเดวิด.. เขายิงมันเข้าหัวใจ อย่างน้อยจุดนั้นมันก็น่าจะเป็นหัวใจล่ะนะ แต่ไอ้สัตว์นรกเอาแต่ดื่มเลือดพอลไม่หยุดไม่ได้สนใจพวกเราเลยอย่างกับว่าพวกเราไม่ได้อยู่ที่นั่น

แฟรงค์.. แฟรงค์เป็นคนใจร้อนที่สุดในกลุ่ม เขาหยิบปืนแล้ววิ่งเข้าใส่ ตอนนั้นไอ้สัตว์นรกโยนร่างพอลทิ้ง เห็นได้ชัดว่ามันดื่มเลือดเขาจนหนำใจแล้ว พอมันหันมาเผชิญหน้าแฟรงค์ แฟรงค์ยิงใส่มันเข้าหน้าอก

ทีนี้.. คุณตำรวจ.. เขาใช้ปืนลูกซอง (บรรจุกระสุนทีละนัดเดียว) ปืนแบบนั้น ถ้ายิงถูกวิธีมันหยุดตัวอะไรได้ทุกอย่าง เขายิงเข้าหน้าอกมันเต็มๆ แต่มันแค่ก้มมองที่รูบนหน้าอกอยู่สองวิ ตอนนั้นทุกอย่างเงียบสนิท แฟรงค์ตะโกนโหวกเหวกใส่มัน ตอนนั้นเอง มันกระโจนเข้าใส่เขาแล้วฉีกเขาออกเป็นสองท่อน มันรวดเร็วเอามากๆ แต่ก่อนที่กรงเล็บมันจะแตะถูกเขา.. มันหยุด.. แทบจะเหมือนกับภาพสโลว์โมลชั่นอยู่หนึ่งหรือสองวินาที มีเลือด, ตับไตใส้พุง, และ...

[นายแบล็กหยุดพูด ดูเหมือนพยายามกลั้นน้ำตา ]

โทมัส: ตอนนี้เพื่อนผมสองคนตายไปแล้ว มันดื่มเลือดพวกเขา แรนดี้กับเดวิดยิงมันรัวๆ จนหมดแม็ก ผมเองวิ่งไปคว้าปืนแล้วยิงมันสมทบ จำนวนลูกกระสุนที่เรายิงมันรวมกัน.. มันน่าจะตายไปแล้ว มีรูกระสุนเต็มตัวมันไปหมด แต่ไม่มีเลือดออก มันเอาแต่.. กินแฟรงค์

กระสุนของแรนดี้หมดตอนมันกินแฟรงค์เสร็จ เขาเริ่มออกวิ่ง มันจับเขาไว้ได้เร็วเหมือนสายฟ้า มันไม่ได้ฆ่าเขาทันที แค่เปิดปากมหึมาแล้วกัดเข้าที่หน้าอก ประมาณนาทีหนึ่งผ่านไปเราเห็นหน้าแรนดี้เริ่มออกม่วง มีเลือดไหลเอ่อออกมาจากปากไอ้ตัวประหลาด พวกเราที่เหลือยิงมันต่อจนไม่เหลือกระสุนให้ยิงอีกต่อไป

พอมันกินแรนดี้เสร็จมันหันมาหาเดวิด เดวิดหันมามองผมด้วยสีหน้าหวาดกลัวสุดชีวิต ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างตอนหัวถูกกระชากหลุดจากบ่า มันยกตัวเขาขึ้นจากพื้น อ้าปากมหึมาอมส่วนคอเขาแล้วยกดวดเลือดและทุกอย่างในตัวเขา

ผมไม่รู้จะทำอะไรได้อีก รู้แต่ว่ากำลังจะเผชิญหน้ากับความตาย ตอนมันโยนศพเดวิดทิ้ง ผมมองไปรอบตัว เพื่อนรักทั้งสี่คนของผมตายหมด ผมก้าวถอยหลังขณะไอ้สัตว์นรกหันมาทางผม ตลอดเวลา.. มันทำเสียงน่าขยะแขยงเหมือนใครกำลังกลั้วคอ เหมือนมีของเหลวเต็มปาก.. อาจจะเป็นเลือดละมั้ง ตอนผมถอยหลังผมได้รู้ว่ากำลังยืนอยู่บนหน้าผา

ผมมองกลับไปที่ไอ้ตัวประหลาดที่ตอนนี้กำลังเคลื่อนเข้าหาผมช้าๆ ตอนนั้นเองผมนึกขึ้นมาได้ว่ามัน.. มันไม่มีตา มีแต่ปากกว้างเต็มพื้นที่ใบหน้าที่เปิดๆ ปิดๆ ทำเสียงเหมือนคนกลั้วคอขณะมันเดินเข้ามาหา สองมือยาวห้อยข้างลำตัว เท้ามันแทบไม่ได้ยกขึ้นจากพื้นเลย มันอยู่ห่างจากผมไม่ถึง 30 ฟุต ผมจะปล่อยให้มันฆ่าผมไม่ได้ ผมไม่อยากต้องเผชิญกับความตายแบบนั้น เพราะงั้น.. ผมทำสิ่งที่เดียวที่ทำได้..

ผมกระโดดหน้าผา

[นายแบล็กไอรุนแรง มีเลือดบนมือที่เขาใช้ป้องปาก]

จนท.ยังบลัด: นี่อาจฟังดูไม่ดีแต่ผมต้องถาม คุณใช้สิ่งเสพติดอะไรหรือเปล่าครับ?

[นายแบล็กหัวเราะ]

โทมัส: ไม่หรอกพ่อหนุ่ม ผมไม่ให้พวกเขาให้ยาแก้ปวดผมด้วยซ้ำ ผมไม่ใช้สิ่งเสพติด ไม่เคยใช้ สิ่งที่ผมเห็นมีตัวตนจริง และมันยังอยู่ที่ไหนสักแห่งข้างนอกนั่น พวกคุณต้องทำอะไรสักอย่างนะ!!

จนท.ยังบลัด: ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณโกรธ 

[นายแบล็กทรุดกลับลงบนเตียงขณะค่าเครื่องวัดหัวใจลดลงอย่างรวดเร็วพร้อมเสียงเตือนดังลั่น เจ้าหน้าที่ ยังบลัดตะโกนเรียกหมอ]

จนท.ยังบลัด: หมอกำลังมาแล้วครับ ใจเย็นก่อน

[นายแบล็กคว้ามือเจ้าหน้าที่ยังบลัด]

โทมัส: อย่าขั้นไปที่นั่น อย่าส่งใครไปทั้งนั้น ไอ้สัตว์นรกนั่นจะฆ่าพวกเขา มันจะฆ่าพวกเขาหมดทุกคน พระเจ้า.. นี่มันคร่าไปกี่ชีวิตแล้ว.. แล้วถ้ามันหลุดออกมาจากหุบเขานั่นล่ะ..

[หมอและพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้อง เอาหน้ากากออกซิเจนสวมหน้าเขา]

จนท.ยังบลัด: ผมเสียใจด้วยที่คุณต้องเสียเพื่อนรักไป ผมรับปากว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดครับ

[คุณแบล็กดึงหน้ากากออก เขามองตาเจ้าหน้าที่ยังบลัด]

โทมัส: ถ้างั้น.. ขอพระเจ้าคุ้มครองคุณ.. ขอพระเจ้าคุ้มครองพวกเราทุกคน

[จนท.ยังบลัดออกจากโรงพยาบาลเพื่อรายงานข้อมูลที่เขาได้มา เขาตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวตอนกลับเข้าสถานีตำรวจ ส่วนคุณแบล็กทนพิษบาดแผลไม่ไหวและเสียชีวิตในวันต่อมา]

******** โปรดติดตามตอนต่อไป ********

❤️ โดเนท: ถ้าเพื่อนๆ​ รักชอบอ่านเรื่องแปลแปลกๆ  หลอนๆ แบบนี้​ ช่วยโดเนทเป็นกำลังใจให้แอดด้วยน้าาา​ ทุกบาททุกสตางค์​จะช่วยซื้อเวลาให้แอดได้สรรหา, พูดคุยกับเจ้าของเรื่อง, และทำการแปลเรื่องน่ากลัวๆ​ แบบนี้ได้มากขึ้นค่ะ​และได้เรื่อยๆ ค่ะ 😊 (โดเนทที่นี่)

❤️❤️ Credit: Thank you Thedreadfiles, the author of the original story. You are awesome! :)

ปล. อย่าลืมแวะมาช้อปกระเป๋านอนไม่หลับน่ารักๆ ไปใช้กันนะค้าาา แอดวาดเองทุกภาพ รับประกันความน่ารักค่ะ :) 

กระเป๋าผ้านอนไม่หลับ

❤️ ขนาด 15x12.5 นิ้ว ราคา 250 บาท (ส่งฟรี)

มี 6 แบบ (2 ภาษา) ให้เลือก:

สั่งซื้อแอดไลน์: @909rbslp (มี "@" ด้วยนะคะ)

หรือกด: ร้านขายของ