เด็กใหม่ที่โรงเรียนมีดวงตาเหมือนฉันเป๊ะเลย

ฉันมีดวงตาที่สวยที่สุดในโรงเรียน ไม่ว่าใครก็พูดแบบนั้น

 

คนอื่นในครอบครัวมีตาสีน้ำตาลน่าเบื่อ แต่ตาฉันสีเขียวประกายทองวิบวับ ใครๆ ก็ว่าโตขึ้นฉันควรทำงานเป็นนางแบบ และฉันอาจจะทำแบบนั้นก็ได้

ที่โรงเรียน ฉันเดตกับหนุ่มฮอตมาแล้วไม่รู้กี่คน ฉันชอบที่พวกเขาชอบจ้องมองฉัน งานปาร์ตี้คราวนี้ฉันวางแผนจะควง "ลี ทัคเกอร์" นักกีฬาตัวเก็งของโรงเรียน เขาได้รับโทรศัพท์ทาบทามจากโรงเรียน SEC หลายแห่งแล้วด้วย และฉันจับได้ว่าเขาแอบมองฉันอยู่หลายครั้ง

แต่มีปัญหาอยู่อย่างเดียว คือนังเด็กใหม่..

ยัยนั่นชื่ออิเลียน่า และมันมีดวงตาเหมือนฉันเป๊ะเลย ฉันเห็นมันตั้งแต่วินาทีแรกที่มันมาที่โรงเรียน ดวงตาสีเขียวสุกใสแวววาวคู่นั่นดูเหมือนภาพสะท้อนของดวงตาฉันไม่มีผิด ประกายทองวิบวับประดับประดาที่จุดเดียวกันเป๊ะๆ เว้นแต่ว่ายัยเด็กใหม่มีดวงหน้าซีดขาวเฉยเมย ฉันละเกลียดนัก พูดตามตรง มันเหมือนกับการเอาแบงค์แค่สองดอลลาร์มาพันรอบภาพวาดโมนาลิซ่าชื่อดังไม่มีผิด

ที่แย่ที่สุดคือ ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเลยว่ายัยนั่นมันขี้เหร่ขนาดไหน มันมาถึงโรงเรียนได้ไม่ถึงสองชั่วโมงเลย ฉันเห็นลีและนักฟุตบอลคนอื่นๆ ห้อมล้อมมัน พยายามคุยกับมันเต็มไปหมด แต่ตลอดเวลาที่มันคุยกับหนุ่มๆ พวกนั้น ตามันจ้องนิ่งมาทางฉันตลอดเลยนะ อย่างกับว่ามันถูกสะกดจิตอย่างงั้นล่ะ

พอโรงเรียนเลิก ฉันเห็นมันนั่นอยู่หน้ารถของมันเองที่ลานจอดรถโรงเรียนเพื่อรอฉัน มันขับรถแคมรี่เก่าๆ โกโรโกโส ตรงกันข้ามกับรถบีเอ็มแสนน่ารักของฉันที่พ่อฉันซื้อให้ แต่ก็แน่ล่ะ พ่อฉันเป็นหนึ่งในศัลยแพทย์เด็กฝีมือดีของประเทศ เขารวยพอจะซื้อรถดีๆ ให้ฉันขับได้

"เธอชื่ออลิซสินะ" อิเลียน่าพูด "เราไปหากาแฟดื่มกันหน่อยดีมั้ย?" เธอพูดแล้วขยิบตาให้ มันทำฉันขนลุก เพราะมันเหมือนกับว่ายัยนั่นกำลังขยิบตาของฉัน

"ทำไมฉันต้องไปกินกาแฟกับเธอด้วย?" ฉันถาม

"ไม่เอาน่า" มันพูด "เรามีอะไรคล้ายกันอยู่นะ เธอเองก็รู้นี่นา เราควรเป็นเพื่อนกัน"

"ไม่ล่ะ ฉันมีเพื่อนอยู่แล้ว" ฉันพูด จากนั้นเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปจากที่จอดรถขณะยัยนั่นจ้องฉันในแบบที่ทำฉันขนลุก

ตอนมื้อเย็น พ่อเห็นฉันหงุดหงิดเลยถาม "ลูกรัก เป็นอะไรไป?" ฉันเลยเล่าให้พ่อฟังเรื่องยัยอิเลียน่า เรื่องที่มันอี๋อ๋อกับลี และเรื่องสีตาของมัน

พ่อฉันสำลัก

"อยู่ให้ห่างจากเด็กคนนั้นนะ" พ่อบอกฉัน "อย่าได้ไปคุยกับมันเชียว"

ฉันบอกพ่อว่าพ่อทำฉันกลัว แต่พ่อเอาแต่พูดเหมือนเดิมซ้ำๆ ว่าอย่าไปคุยกับอีเลียน่า จากนั้นทำหน้าเป็นกังวลเอามากๆ แล้วพูดว่าเขาต้องรีบไปโทรศัพท์ก่อนแล้ว จากนั้นรีบลุกไปห้องทำงาน

เห็นพ่อทำท่าทางแปลกๆ แบบนั้น ฉันเลยหยิบมือถือมาลองส่องนู่นนี่ดูหน่อย ปกติอินสตาแกรมของลีไม่มีอะไรพิเศษ แต่คราวนี้พอเลื่อนดูสักพักฉันเห็นรูปของเขากับยัยนั่นตั้งห้ารูป กำลังนั่งกินทาโก้ด้วยกัน ฉันร้องกรี๊ดอย่างรำคาญใจสุดๆ แล้วเหวี่ยงมือถือกระแทกพื้นทำเอาหน้าจอแตกบนพื้นหินอ่อน ช่างเหอะ เดี๋ยวให้พ่อฉันอัปเกรดมือถือให้เลยก็แล้วกัน

หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันตัดสินใจว่าจะต้องคุยกับอีเลียน่าสักหน่อย ฉันตามมันไปที่ล็อกเกอร์แล้วถามว่าเธออยากไปหากาแฟกินด้วยกันไหม และมันตกลง

ที่ร้านสตาร์บัคส์ ยัยนั่นจ้องมองฉันเหมือนลูกหมาขี้อาย แล้วถามคำถามแปลกๆ อย่าง "เธอมีพี่น้องหรือเปล่า?" และ "พ่อของเธอเป็นคนยังไงเหรอ?"

"ทำไมเธอต้องย้ายมาที่นี่ด้วย?" ฉันถาม "เกิดอะไรขึ้นกับเธอที่โรงเรียนเก่าหรือไง?"

มันส่ายหน้า "นี่อาจจะฟังดูแปลกอยู่ แต่ฉันย้ายมาที่นี่เพื่อเธอ ฉันตามหาเธอมานานแล้ว"

ยัยโรคจิต นี่เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ ฉันคิดในใจ

"เอาเถอะ ฉันว่าได้เวลากลับไปหาพ่อฉันแล้วล่ะ" ฉันพูดอย่างรำคาญ คิดในใจว่าคุยไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา

"ฝากหวัดดีพ่อเธอด้วยนะ" มันพูด

"ได้เลย" ฉันตอบ

*************

มื้อค่ำคืนนั้นพ่อฉันอย่างเครียดเลยล่ะ โดยเฉพาะตอนฉันบอกพ่อว่าฉันไปกินกาแฟกับอิเลียน่ามา

"พ่อบอกแล้วไงว่าอยู่ให้ห่างเด็กคนนั้นไว้" พ่อพูด มือกำส้อมในมือแน่นจนข้อขาวซีด

"ทำไมเหรอคะพ่อ? มันเป็นลูกเมียน้อยพ่อหรือไง?" ฉันถาม

"เปล่า" พ่อพูด "เธอแค่.." ตอนนั้นเอง เพจของพ่อดังขึ้น "แค่อย่าไปคุยกับเด็กคนนั้นก็พอ เธออาจจะเป็นตัวอันตรายก็ได้ เรายังไม่รู้แน่ พ่อต้องดูให้แน่ใจก่อนว่าทำไมเธอถึงมาที่เมืองนี้"

ฉันเองก็อยากทำตามที่พ่อบอกนะ แต่วันต่อมาที่โรงเรียนตอนฉันเดินไปที่โรงอาหาร ฉันเห็นลีกับอิเลียน่านั่งกอดจูบกันที่โต๊ะมุมห้อง ฉันปล่อยจานสลัดตกพื้น ผักและน้ำสลัดกระเด็นเปื้อนรองเท้าจิมมี่ชูของฉัน

ฉันเดินตรงเข้าไปหาพวกเขา

"แกคิดว่าแกเป็นใคร!?" ฉันตะคอกใส่หน้าอิเลียน่า

"ฉันแค่อยากจะรู้ว่าเธอชอบเขาตรงไหน" อีเลียน่าพูด "ทำไมเธอถึงเลือกเขา หรือบางทีฉันอาจจะอยากรู้ว่าถ้าจูบเขาแล้วจะรู้สึกยังไง เธอมีทุกอย่าง.. บางครั้งฉันคิดว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอโชคดีขนาดไหน ทั้งรถ, แฟน, เงินทอง.. ว่าแต่เธอรู้สึกขอบคุณบ้างหรือเปล่า?"

ฉันเปิดฝาแก้วน้ำผลไม้ที่ถืออยู่ในมือแล้วสาดใส่อิเลียน่ากับลี

"แกเจอดีแน่" ฉันบอกอิเลียน่า

อิเลียน่าเลียน้ำผลไม้ที่ไหลผ่านปาก "ฉันหวังว่าเธอคงไม่ได้หมายความตามนั้นจริงๆ นะ" อิเลียน่าพูด "ฉันอยากจะชอบเธอ อลิซ.. ฉันอยากจะให้เวลากับขั้นตอนนี้ อยากคิดเรื่องนี้ให้ดีๆ ก่อน แต่ตอนนี้ฉันเริ่มคิดแล้วว่าควรจะจัดการให้จบๆ ไปเสีย"

"แกพูดอะไรของแกน่ะ?" ฉันตะคอก แต่ตอนนั้นครูพละเดินผ่านมาพ่อดี แกเลยลากฉันไปห้องครูใหญ่

หลังเกิดเรื่องวันนั้น ฉันรู้สึกได้เลยว่าคนรอบข้างคิดว่าฉันเป็นตัวร้าย ฉันเลยเปิดแอป TikTok แล้วอัดวิดีโออธิบายตัวเองว่าอิเลียน่ามาที่โรงเรียนเพื่อโขมยแฟนฉัน อาจจะใส่คอนแทคเลนส์เพื่อก็อบปี้ความสวยของฉัน และอาจจะพยายามโขมยตัวตนของฉันทั้งหมดด้วย

ฉันตั้งชื่อวิดีโอว่า "อีนี่มันโขมยดวงตาฉัน" แล้วโพสต์ออนไลน์ เชื่อฉันเถอะ มีคนดูวิดีโอเยอะแยะ และคอมเม้นบอกฉันว่าฉันเป็นคนถูก

ฉันหยิบหินก้อนโตแล้วเขวี้ยงไปที่รถของยัยนั่นที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถโรงเรียน กระจกหน้ารถแตกกระจาย ฉันหันไปมองข้างหลังและเห็นอิเลียน่าจ้องฉันอยู่ด้วยดวงตาของฉันพร้อมสีหน้าเหมือนกำลังยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก มันทำปากเหมือนพูดอะไรบางอย่างที่ฉันฟังไม่ได้ยิน 

คืนนั้นฉันตื่นกลางดึกตอนกำลังฝันหวานเรื่องลีและรู้สึกเหมือนมีคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับฉัน

"ลีเหรอ?" ฉันกระซิบ ยังไม่ทันตื่นดี "เธอแอบเข้าห้องฉันเหรอ?"

"นี่ฉันเอง" เสียงนุ่มพูดขึ้น "คิดว่าจะมาเซอร์ไพรส์เธอสักหน่อย"

ฉันมองเข้าไปในดวงตาของตัวเองที่กำลังจ้องมองฉัน

"อิเลียน่า?!" ฉันสะดุ้ง

"ฉันรู้ว่าเราสองคนไม่ใช่พี่น้องกัน" เธอพูด "อย่างน้อยก็ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ และพวกเราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันตอนยังเป็นเด็กทารก แต่เราสองคนยังพอมีเวลา"

ฉันกรีดร้องลั่นครั้งแล้วครั้งเล่า

"ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้" มันพูด "ฉันรู้ว่านิสัยแย่ๆ ของเธอไม่ใช่ความผิดของเธอ เขาเอาใจเธอมากไป แต่อย่างน้อยฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้ก่อนที่--"

"พ่อ!" ฉันจะโกน "ช่วยหนูด้วย!"

ห้องพ่ออยู่ห่างจากห้องฉันไปแค่ไม่กี่เมตร ตอนนี้ฉันน่าจะได้ยินเสียงฝีเท้าพ่อรีบวิ่งมาช่วยฉันแล้ว แต่ก็เปล่าเลย ทุกอย่างเงียบสนิท 

"ฉันขอโทษนะ พ่อเธอมาช่วยเธอไม่ได้แล้วล่ะ คืออย่างนี้นะ ที่จริงทุกอย่าง.. มันเกิดขึ้นระหว่างเขากับฉัน ฉันแค่สื่ออะไรบางอย่างให้เธอรู้เท่านั้นเอง แต่ที่จริงแล้วเธอเองก็เป็นเหยื่ออีกคนหนึ่งด้วย" อิเลียน่าลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง ตามองไปทางพระจันทร์เต็มดวง จากนั้นก้มลงมองอะไรบางอย่างในอุ้งมือ

"ตอนฉันเกิด.. ฉันเคยมีน้องสาว" เธอพูด "น้องแท้ๆ น้องฝาแฝด พวกเขาบอกว่าน้องฉันตายตอนเกิด แต่หลายๆ อย่างดูไม่สมเหตุผลเอาเลย พวกเขาบอกว่าทำศพน้องฉันหายไป เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นบางครั้ง บางทีวันนั้นศพอาจปนไปกับขยะทางการแพทย์อื่นๆ และมีคนโยนของพวกนั้นเข้าเครื่องเผาไฟโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แม่ฉันพูดเสมอว่าแม่ได้ยินเสียงเด็กสองคนร้องไห้​ ตอนฉันเกิด เธอได้เห็นเด็กแข็งแรงสมบูรณ์สองคนในวันนั้น"

บางอย่างหยดแห​มะๆ ช้าๆ​ จากมือของเธอ จากอะไรก็ตามที่เธอถืออยู่ในมือตอนนี้ ฉันนอนทื่ออยู่บนเตียงไม่กล้าขยับเขยื้อน

"และเธอเชื่อมั้ยว่าในคืนวันเดียวกันนั้น.. ที่โรงพยาบาลเดียวกัน... ลูกสาวของศัลยแพทย์เด็กมือหนึ่งของประเทศก็ได้เกิดมาด้วย อาจต้องใช้เวลาหาข้อมูลนานหน่อย แต่ถ้าเธอดูบันทึกทางการแพทย์ของเด็กผู้หญิงคนนั้น เธอจะเห็นว่าเด็กคนนั้นเกิดมาตาบอด แต่ไม่นานหลังจากนั้น บันทึกนั่นถูกแก้ให้กลายเป็นว่าเด็กคนนั้นมีการมองเห็นเป็นปกติ แปลกใช่มั้ยล่ะ?"

เธอเริ่มเดินมาทางฉัน

"เธอคิดว่าเด็กตาบอดคนนั้นไปได้ดวงตามาจากไหน?"

"ไม่... ไม่..." ฉันพูดพลางร้องไห้

"เธอพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกกับทุกคนว่าฉันมีตาของเธอ ฉันเลียนแบบเธอ.. แต่ฉันมาที่นี่เพื่อบอกเธอว่า.. เธอต่างหากที่โขมยดวงตามาจากคนอื่น" อิเลียน่าพูดเรียบๆ

เธอถอนใจแรง

"แต่อย่างที่บอก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอมันก็แค่คนได้รับผลประโยชน์ และตอนนี้คนผิดก็ชดใช้กรรมแล้ว ฉันไปจากที่นี่ได้เสียที

เธอแบมือออก เผยให้เห็นสิ่งที่เธอถือไว้ในมือ มันคือดวงตาโชกเลือดคู่หนึ่ง ดูจากสีน้ำตาลเข้ม ฉันรู้ว่ามันเป็นตาของใคร

"พ่อ.." ฉันพูดเสียงสั่น

"ตอนนี้เขาได้ชดใช้กรรมแล้ว" อิเลียน่าพูด "ถ้าเธอรีบไปตอนนี้ พ่อเธออาจจะยังมีชีวิตอยู่นะ"

เธอดึงมือฉันเข้าหาตัวแล้ววางตาคู่นั้นบนมือฉัน "เอ้านี่" เธอพูด "เธอเก็บมันไว้แล้วกัน"

****************

พ่อฉันเสียชีวิต จะมีงานศพอาทิตย์หน้า

อย่างน้อยตอนนี้ทุกคนที่โรงเรียนก็สงสารฉัน ลีเองยังอาสาพาฉันไปดูหนังด้วยซ้ำ ฉันไปนะ แต่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย เอาแต่เหลียวดูข้างหลังบ่อยๆ สงสัยว่าอิเลียน่ากำลังมองฉันอยู่หรือเปล่า

ตำรวจยังคงตามหาตัวอีเลียน่า แต่พวกเขาไม่มีข้อมูลมากพอ แน่นอนว่า "อิเลียน่า" ไม่ใช่ชื่อจริงของเธอ ภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงเรียนก็มัวมองเห็นหน้าไม่ชัดเอาเลย ฉันพยายามอธิบายหน้าตาของเธอ แต่รูปร่างหน้าตาโดยรวมของเธอช่างแสนธรรมดา มันยากที่จะอธิบายให้ตำรวจฟัง

"ลองมองหาคนที่ดวงตาแบบนี้ไง" ฉันชี้ที่ตาตัวเอง​บอกตำรวจด้วยความโมโห "มันมีตาแบบเดียวกันกับฉันเป๊ะเลย!"

"มันก็แค่ดวงตา" ตำรวจคนหนึ่งพูด "ข้อมูลมันไม่มากพอจะสืบต่อ เธอมีข้อมูลอื่นอีกหรือเปล่าล่ะ?"

ฉันส่ายหน้า "ไม่.. ไม่มีอะไรเลย"

-- จบบริบูรณ์ --

*********************************

Credit: https://www.reddit.com/user/scarymaxx/