มีปีศาจอาศัยอยู่ในห้องใต้หลังคาบ้านฉันและเธอมีกฎเหล็ก 3 ข้อ (ตอนที่ 6)

😘โดเนทให้กำลังใจ: https://cantsleep101.blogspot.com/p/blog-page_20.html

###################################

มันยากจะอธิบายเสียงที่ได้ยินตามมาหลังจากนั้น

มีแต่เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดราวกับเหล่าวิญญาณทั้งหมดจากนรกพากันมาประชุมพร้อมกันที่สวนหลังบ้านฉัน

ฉันได้ยินเสียงแพนโดร่าตะโกน "จะให้ต้องบอกแกกี่ครั้งว่าไอ้ผู้พันลูกอีตัวนั่นมันไม่ได้อยู่ที่นี่?! ไปหาแสงสว่างได้แล้วไป!" เธอเคลื่อนที่รวดเร็วพร้อมดาบยาวในมือส่งเสียงดังแคล็งๆ ตอนฟันกระทบโซ่และมีเสียงลินดาไร้ขาหัวเราะท่ามกลางเสียงแปลกพิศดารอื่นที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร 

กว่าแพนโดร่าจะมาหาฉันเวลาก็ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้ว "เฮ้อ! เหนื่อยน่าดูเลยคราวนี้ เรามาดูหนังเรื่องนั้นกันอีกรอบดีกว่า" 

"เกิดอะไรขึ้น?" ฉันถามอย่างกังวล ปกติฉันจะไม่ถามเรื่องส่วนตัวกับแพนโดร่าแต่เป็นเพราะฉันเห็นว่าคราวนี้เธอดูเหนื่อยเอาการ

พวกเรานั่งดูหนังบนโซฟาด้วยกัน

"พวกที่ตายอย่างทรมานน่ะสู้ยากที่สุด เธอรู้หรือเปล่าว่าฟาร์มนี่เคยมีทาสพันกว่าคน?"

"ก็พอจะเดาออก แต่ไม่รู้ว่าจะมีมากขนาดนั้น" ฉันพูด

"แน่นอนว่าสมัยก่อนฟาร์มนี่ขนาดใหญ่กว่านี้มาก แต่คฤหาสถ์เจ้าของทาสน่ะตั้งอยู่ที่ที่พวกเรานั่งกันอยู่นี่แหละ รวมถึงสวนหลังบ้านและเล้าไก่ด้วย"

ฉันพยักหน้า

"พอการมีทาสเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ไอ้ผู้พันชั่วนั่นเชิญทาสทุกคนที่เขามีตอนนั้นซึ่งก็ประมาณ 80 คนเป็นอย่างน้อย มางานเลี้ยงที่แมนชั่นนี่ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นเรื่องโกหก แล้วมันล็อกพวกเขาไว้ข้างในจากนั้นจุดไฟเผาทั้งคฤหาสถ์จนเหลือแต่เถ้าถ่าน เพราะมันคิดว่าถ้าพวกเขาไม่ทำงานเป็นทาสรับใช้มันก็ไม่ควรมีชีวิตอยู่ต่อไป"

ต้องใช้เวลาอย่างน้อยยี่สิบนาทีกว่าฉันจะทำใจได้ และฉันไม่อายที่จะบอกว่าฉันร้องไห้โฮออกมาตอนฟังจบ สมองฉันคิดไม่ออกเลยว่าคนๆ หนึ่งจะโหดเหี้ยมหยาบช้าขนาดนั้นได้ยังไง

"นานมาแล้ว ตั้งแต่ฉันยังไม่มาอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ พวกเขากลับมาที่นี่ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะโผล่มาเมื่อไหร่ อาจจะหลายเดือนครั้ง หลายปีครั้ง แม้แต่เป็นสิบปีจะมาที แต่พวกเขามักจะกลับมาพร้อมความโศกเศร้าและโกรธเกรี้ยว พวกเขาหน้ามืดตามัวไปด้วยความรู้สึกเหล่านั้นจนไม่รู้เลยว่าไอ้ผู้พันชั่วนั่นมันตายจากไปนานแล้ว"

"ฉันรู้ เพราะทุกครั้งที่โซ่นั่นแตะถูกฉัน ฉันเห็นและรู้สึกทุกอย่างที่พวกเขารู้สึก นั่นทำให้การต่อสู้ใช้เวลานานมาก เพราะฉันไม่อยากทำลายพวกเขาให้สิ้นไปเสียทีเดียว อย่างน้อยนั่นอาจเปิดโอกาสให้พวกเขาได้พบแสงสว่างเข้าสักวัน"

"น่าสงสารชะมัด!" ฉันสะอึกสะอื้น "แล้วผีผู้พันไม่อยู่ที่นี่อีกแล้วเหรอ?"

"ไม่ มันไปนรกตั้งนานแล้ว มันไม่แฟร์เลยจริงมั้ยที่คนชั่วแบบนั้นได้ไปต่อหลังตายไม่นานในขณะที่คนพวกนี้ต้องติดแหง่กทรมานอยู่ในวังวนอดีตแบบนี้ พวกเขาดูน่าสงสาร ถูกไฟเผาเละไปหมด เนื้อหลุดลุ่ยตกตามพื้นตอนขยับตัว"

พวกเรานั่งดูหนังกันต่อเงียบๆ แพนโดร่าดูจะผ่อนคลายมากขึ้นแล้วเพราะเธอหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพึมพำ "ทรงผมนังนั่นตลกชะมัด" 

"เอ่อ.. แพนโดร่า จะโอเคมั้ยถ้าฉันซื้ออะไรบางอย่างมาให้เธอ?"

"ซื้อไก่มาเพิ่มเหรอ? ไม่ล่ะ ฉันไม่หิว ฉันแค่กินมันเพราะนั่นเป็นข้อตกลงในสัญญาเท่านั้นเอง"

ฉันส่ายหน้าแล้วคว้ากล่องสีชมพูสดที่ซ่อนไว้มาสองสามอาทิตย์ คุกเข่าลง

"ให้ตายสิทำอะไรน่ะ? ฉันแต่งงานไม่ได้นะ!" 

ฉันหัวเราะแล้วให้เธอดูรองเท้าส้นสูงสไตล์ที่เลดี้ กาก้าเท่านั้นที่จะยอมใส่ 

แพนโดร่าดูมีความสุข ปากเอาแต่บ่นเรื่องทรงผมของตัวละครในหนังอย่างชอบใจ และไม่เคยถอดมันออกเลย

"เมลินดา"

“ว่าไง?”

"เอ่อ ฉัน.. ฉันมันแย่" ดูเหมือนเธออยากจะพูดขอโทษแต่ทำไม่ได้ "ฉันไม่น่าทำร้ายญาติเธอแบบนั้น แต่ญาติเธอพูดถึงบาทหลวงและน้ำมนต์ ของพวกนั้นทำร้ายฉันได้นะ ทำฉันเจ็บมากด้วย แต่มันไล่เราไปไหนไม่ได้เพราะพวกเราติดอยู่ที่นี่ และบ้านหลังนี้.. ที่ดินผืนนี้.. เอาละ ฉันว่าถึงเวลาที่ ลาโกต้า จะต้องบอกเธอถึงประวัติพันพัวน่าปวดหัวของที่นี่แล้ว"

“ลาโกต้าเหรอ…?”

ฉันตกใจร้องลั่นตอนหญิงสูงอายุชาวพื้นเมืองอเมริกันตัวสูงมากในชุดชาวเผ่าและผมเปียปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เธอสวยสง่าเหมือนคุณป้ายังสาวที่ชาญฉลาด เธอดูสุขุมเยือกเย็นราวกับหัวหน้าเผ่า

"หวัดดี ฉันเป็นแม่หมอของที่นี่ ถูกผูกติดกับสถานที่นี้ในฐานะผู้สังเกตการณ์ชั่วกาลตั้งแต่ก่อนใครจะย่างกรายมาที่นี่บนผืนดินแห่งนี้" ปากของเธอไม่ขยับแต่ฉันได้ยินน้ำเสียงน่าฟังในใจ "หัวหน้าเผ่าของฉันไม่เชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย สำหรับเขาแล้ว ทางเดียวที่จะส่งวิญญาณไปสู่สุขคติคือการผูกติดวิญญาณของพวกเขาไว้กับผืนดินที่เตรียมไว้ให้ผู้ตายโดยเฉพาะ สุสานสำหรับวิญญาณน่ะ"

ฉันพยักหน้า..

“ในช่วงเวลานับพันปี การกระทำนั้นจบลงด้วยการสร้างสนามแม่เหล็กบางอย่างที่ดึงดูดวิญญาณที่ไม่มีที่ไปให้มาที่นี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกที่ตายด้วยจิตที่อยากล้างแค้น ที่นี่เป็นเหมือนทางผ่านสำหรับวิญญาณที่ต้องการข้ามผ่านไปยังภพอื่น”

"พูดง่ายๆ ก็คือ" แพนโดร่าพูดขัดขึ้น "บ้านเธอต้องคำสาปแบบสุดๆ ไปเลยล่ะ"

--- โปรดติดตามตอนต่อไป ---

####################################